ANNELİK, KADINLAR İÇİN FITRİ BİR DURUMKEN SANKİ LÜKS BİR TERCİH HALİNE GETİRİLDİ. ANNELİĞİ İSTEMEYEN KADINLARIN TERCİH ETMEYECEĞİ BİR MESLEK GİBİ GÖRÜLMEYE BAŞLANDI.Modern hayat, ne yazık ki, annelik gibi en değerli bir müesseseyi bile tartışmalı hale getirdi… Kadın hakları savunucuları özgürleşmek adına önce evlilik müessesini tartışmaya açtılar, sonra annelikten vazgeçmeye karar verdiler. Böylelikle kocanın ve çocuğun esaretinden kurtulup özgürlüklerine kavuşacaklarını hayal ettiler.Çocuk doğurmak evvela maddiyatla ilişkilendirildi. Doğan her çocuğun aileye maddî manada masrafının ne kadar olacağı hesap edildi. Bununla da kalınmadı, annelik gibi ulvî bir vazifeye atanabilmek için lüzumlu olan “çocuk doğurmak” fiili, güya kadını edilgen hale getirdiği için“çocuk yapmak” olarak değiştirildi.Peki, annelik gibi bir müesseseyi hayatlarından çıkarmış olanlar ya da onu salt bir meslekî tercih gibi görüp küçümseyenler, böyle bir insanî ihtiyaçlarını nereden karşılıyorlar? Fizik kaidesidir, madem tabiat boşluk kabul etmez; sarsılan annelik müessesesinin yeri nasıl doldurulacak? Annenin şefkat ve merhametini çekip çıkarırsanız hayattan geriye ne kalacak?Eğitim için, iş için, terfi için, kariyer için, hayat konforunun bozulmaması için en güzel yıllarını feda eden kadınlar, annelik gibi başka hiçbir şeyle ölçülemeyecek bir hissiyatı ve vazifeyi nasıl ihmal edebilirler?Annelik vazifesinden uzak kalanların çoğu, işlerini bahane ettiler hep. Bu yüzden birçok çalışan kadın, anne olabilmeyi hep erteledi. Hele şunu da yapayım hele bunu da yapayım, derken annelik çağı geldi geçti. Çocuğun kendisine ayak bağı olacağını düşünenler, patronların, işin, kariyerin, birkaç kuruş maaşın kendilerini esir ettiğini fark edemiyorlar. Hâlbuki annelik, kadının fıtratı ile ortaya çıkan temel bir vasıftır. Mesele, kadının çalışmasına ya da çalışmamasına indirgenecek kadar basit değildir. Batılı ülkelerde gördüğümüz, ülkemizde de yavaş yavaş normal hale getirilmeye çalışılan, özendirilen, yaşlı kadınların ellerinde kedi veya köpeklerle yalnız başlarına dolaşıyor olmaları ne hazin ve elim bir manzaradır. Kaybolan anneliğin yerini bir nevi hayvan bakıcılığı doldurmakta, fakat bu da insanlığın yarasına hiçbir zaman merhem olamamaktadır.Günümüz insanı, daha önceden pek karşılaşmadığı problemlerle yüz yüze ise, bunun sebebini tetkik ederken, Allah’ın (c.c.) insana bahşettiği yaratılışa has özelliklerin ne kadar yıpratıldığına da bakması aciliyet arz ediyor. Toplumdaki şefkat ve merhamet hissiyatının yok olmasının sebebi anneliğin küçümsenmesi, ötelenmesi, anneliğe ehemmiyet verilmemesi olmasın? Bereketin azalması, masum ve günahsız bebeklerin hak ettiği annelik vazifesinin ihlalinden ve ihmalinden kaynaklanmasın?