Çocukların kendi bedenlerine yönelebilecek her türlü
tehlikelerden kurtulabilmeleri ve korunabilmeleri için verilmesi gereken
eğitim, mahremiyet eğitimidir. Buna aynı zamanda “utanma-hayâ” da
diyebiliriz.  İki duygu vardır ki bu duygular kişiliğin koruyucu
kalkanıdır.  Bunlardan bir tanesi “utanma” diğeri ise “mahcubiyettir”.
İnsan utanma duygusu tarafından, kınanılacak ve anormal olarak adlandırılacak
davranışlardan kaçınır.

Utanma
duygusunu kaybetmiş çocuklar tacizkar davranışlardan kaçınmazlar. İnternette
veya televizyonda birçok kişinin görmeye çekindiği resimlere, görüntülere
bakmak, utanma duygusunu yitirmiş çocuklar için kolayca adım atılacak
davranıştır.

Böyle
durumlarda en çok yaptığımız hata ise cezadır. Fakat bu yöntemle sorunu
çözemeyiz aksine sorunu büyütürüz. Zira çocuklar cezalandırıldıkça, utanma
duygusundan hızla uzaklaşır. Kin ve öfkeye sarılır.

Mahcubiyet
hissi de utanma duygusu gibi diğer duygulardan çok farklıdır. Mahcubiyet
kişinin kendini büyük görmemesi, yücelik hissine kapılmaması, insan olmanın
gerektirdiği ortak paydada kalabilmesi için oldukça özel bir histir. Bu his
sayesinde insan tevazu sahibi olur. Ancak mahcubiyet hissi de utanma hissi gibi
her insanda doğuştan olan bir histir. Kişi mahcup edildikçe yok olmaya başlar.
Mahcup edilen mahcubiyet hissini yitirir.

Çocuklara
mahremiyet refleksi kazandırmak için yapmamız gerekenler var. Önceliğimiz
çocuklarımıza “bedenim bana aittir” bilinci vermektir. Çocuklarımızın
bedenleriyle alakalı herhangi bir şey de çocuklarımızdan izin istemeliyiz.
Örneğin altını ıslatmış çocuklarımıza verdiğimiz tepkiler onun onurunu
kırmamalı, sabırlı davranmalıyız. “altını ıslatmışsın değiştireyim istersen”
tavrıyla yaklaşmak daha etkili olacaktır. Onlara izin verirsem dokunabilirsin
bilinci vermeliyiz. 4-5 yaşlarındaki çocukları öperken dahi izin almalıyız.

Çocuklarımız
4 yaşından itibaren, vücutlarının belli bölgelerine temastan rahatsız olmaya
başlamalıdır. Çocukların eş dost tarafından cinsel organına, sevgi amaçlı
vurulmamalıdır, sevilmemelidir. Özellikle 4 yaşından itibaren ev içerisinde,
dışarıda çıplak dolaşmalarına izin vermemeliyiz. Giysilerini kendi giyip
çıkarmasına izin vermeli ve yardımcı olmalıyız. Başkalarının yanında çıplak
durmaya alışkın olmayan çocuklar, giysilerini başkalarının çıkarmasına izin
vermeyeceklerdir.

Edeple
süslenmiş nesil yetiştirmek dileğiyle. . .