Tutarlılık; kişinin söyledikleriyle yaptıklarının birbirleriyle
aynı olmasıdır. Çocuk eğitiminde tutarlılık, çocukların sergilemiş olduğu
davranışlara anne babaların aynı tepkileri vermesidir. Kararlılık ise; alınan
kararları uygulamada ve devam ettirmede süreklilik arz etmesidir. Çocuk
eğitiminde kararlı olmak demek “evet ve hayırların” zorunlu olmadıkça çok
değişmemesidir.

Çocuk
eğitiminin en hassas konusu tutarlılık ve kararlılıktır. Çocuklar tutarlı ve
kararlı olmayı, her şeyde olduğu gibi anne babadan öğrenmektedir. Anne babalar;
kendi aralarındaki makul istekleri yapmamaları, kendi aralarındaki iletişim
sıkıntıları çocuklar için bir model teşkil etmektedir. Bu durum çocukların anne
babalarını hem model almalarına hem de onları ciddiye almamalarına neden
olmaktadır.

Annenin
izin verdiğine baba yok derse, babanın koyduğu kuralları anne kaldırırsa çocuk
eğitiminde bir tutarsızlık meydana gelir. Anne babanın yasakladığı bir şeyi de
nine ya da dede “daha çocuktur, bırak yapsın” diyerek anne babanın yasağını yok
sayarsa yine tutarsızlık olur. Bu gibi tutarsızlıklar da çocuklarda kafa
karışıklığına neden olur. Neyin yanlış neyin doğru olduğunu kestiremez hale
gelirler.

Yine
anne babaların normal zamanlar ile duygu yoğunluğu yaşadıkları zamanlarda
verdikleri tepkiler çocukları olumsuz etkilemektedir. Mesela; normal zamanda
gülünen yaramazlığına sinirliyken ceza veriliyorsa çocuk psikolojisi yerle bir
ediliyor demektir.

Çocukların
istediklerini aldırma ve dediklerini yaptırma konusunda ağlamalarına,
sızlanmalarına hepimiz şahit olmuşuzdur. Çocukların olmadık isteklerine karşı
da bizim tepkimiz “al şunu da kapa çeneni” olmuştur. Çocukların isteklerini
yaptırma konusunda anne babayı zorladıkları iki yer vardır. Biri misafirlik
diğeri ise alışveriştir. Çocuklar alışverişte anne babadan önce kibarca
isterler. İstekleri alınmayınca ağlama kozunu kullanırlar. Bu da işe yaramazsa
kendilerini yere atmaya başlarlar. Tüm çabalarına rağmen çocukların isteklerini
almayan anne baba etrafındaki insanlara rezil olmamak için çocukların
isteklerini yerine getirir. Ve çocuklar hedeflerine ulaşmıştırlar. Oysa anne
babalar çocukların istekleri karşısında kararlılıklarını devam ettirebilse
çocukların isteme şekillerini disipline etmiş olurlar.

Özetle
anne babaların çocuklarını yetiştirirken, söylem ve davranışlarıyla kararlı ve
tutarlı davranmaları gerekir.  Özü sözü uymayan ve söylemleri sadece sözde
kalan anne babaların sözlerinin de çocukların yanında hiçbir değeri
olmayacaktır. Yazımızı kelamların en güzeli Kur'an-ı Kerim'den bir ayetle
bitirelim. “Ey iman edenler niçin yapmayacağınız şeyleri söylersiniz.”