Yetimler


  Bize bu dünyada en çok değer
veren insanlar şüphesiz ki anne ve babamızdır. Ne onlar için evlatlarından daha
değerlisi vardır, ne de evlat için anne babasından daha kıymetlisi... 
Anne ve babanın eksikliğinin doldurulamayacak bir boşluk olduğunu, henüz anne
ve baba hayattayken anlamak da bu nedenledir ki çok güçtür. Bu konuda sanırım
tam tabiriyle anne ve babanın eksikliği, başa gelmeden anlaşılması imkânsız bir
eksikliktir. Anne ve babası hayatta olanlar için; Rabbim anne ve babanızı
başınızdan eksik etmesin, hayırlı, uzun ömür versin. Ama ebeveynleri hayatta
olmayanların acısını anlamakta güçlük çekeceğimiz için, bu acıyı görmezden
gelmek büyük bir bencillik olacaktır. Kur'an-ı Kerim bu konuda bizi şu şekilde
uyarıyor: "Kendileri, geriye zayıf çocuklar bıraktıkları takdirde, onlar
hakkında endişeye kapılanlar, (yetimler hakkında da) ürperip korksunlar.
Allah'a karşı gelmekten sakınsınlar ve doğru söz söylesinler." (Nisa-9) Bu
ayeti okuyunca biraz daha anlamlı hale geliyor durum. Kendi çocuğunuzu yetim
bir çocuğun yerine koyunca, bir yetimin hissettiği eksikliği anlayabiliyorsunuz.
Çünkü siz evladınızın tek kalacağını hissedince ilk olarak korunmayacağını
düşünürsünüz. Allah, aynı hassasiyeti yetim kardeşlerimiz için de göstermemizi
istiyor. Bir yetimi sevindirdiğinizde, onlarla birlikte bir gün geçirdiğinizde
ya da bir ihtiyaçlarını karşıladığınızda inan ki yüreğiniz ferahlayacaktır. Bir
yetimin gülümsemesi zor değildir, yeter ki siz bunun için azda olsa çabalayın.

 Bir
Müslüman'a yakışan yetim kardeşini yüzüstü bırakmayıp elinden geldiğince yetim
kardeşine yardımcı olmasıdır.