Artık demir almak günü gelmişse zamandan

Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol

Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol…

Böyle anlatmış bir şair dizelerinde her türlü ayrılığı ve onun
insana hissettirdiği melankolik duyguları. Peki her ayrılık kötü müdür
gerçekten? Hep kötü duygular mı hissettirir insana? Bence değildir. Bence bazen
iyidir, bazen lüzumludur, bazen oldukça sağlıklıdır. Sağlığa bağladım ya yine…
Şaka bir yana gerçekten ayrılık bazen iyi gelir. Nerden çıktı bu şimdi
diyenleriniz olabilir. Heybeden değil! Önümüzdeki haftalarda inşallah güzel
ülkemi ve Samsun'umuzu temsilen Bangladeş'e gideceğim. Bu vesile ile hem
alışmışlığın o tekdüze bestesinden sıyrılıp kendimi ve bakış açımı bir gözden
geçirme, hem sizler için biraz yenilenme ihtiyacındayım. Bu da son derece
sağlıklı bir davranış öyle değil mi? İşte tam da bu nedenle bu hafta sizlere
küçük bir veda etmek istedim.

Süresini şu an bilemediğim bir zaman diliminde yazılarıma ara
veriyorum, ama muhabbetime değil.

Hepinizi, o hiçbir zaman bizleri terk etmeyen Yüce Yaratıcı'ya
emanet ediyor sevgi ve saygılarımı sunuyorum.