Ey Gönül,


  Ey gönül, işlediğin suçlara, kusurlara karşılık, Hakk'tan özür
dilemek için neler düşünüyorsun? O'ndan sayılamayacak kadar lütuflar,
iyilikler, ihsanlar, vefalar gelmede; senden de bunca hatalar, kusurlar,
cefalar görünmede...

O'nun
tarafından, bunca keremler; senden ise, manasız aykırı işler; O'ndan pek çok
nimetler; senden ise sayılamayacak kadar çok hatalar suçlar, günahlar...

Senden
bunca haset, bunca kötü düşünce, bunca dedikodu; O'ndan ise bunca ihsan, bunca
lütuf, bunca iyilikler.

Yaptığın
kötülüklerden, işlediğin günahlardan pişman olup da, candan Allah dediğin
zaman, seni belalardan kurtarmak için senin imdadına yetişen, sana o duyguyu
veren, kendini hissettiren O'dur.

İşlediğin
günah yüzünden korkuyorsun, kurtulmaya çareler arıyorsun. Bir daha işlememeye
karar veriyorsun. İşte o anda bu duygularla için karıştığı, kendinden
utandığın, kendini ayıpladığın, vicdanın sızladığı zaman düşünmüyor musun? Bu
duyguları sana veren, bu pişmanlığa seni düşüren, senin içindedir. Sana çok
yakındır. O'nu sen ne diye kendinde, kendi içinde göremiyor, hissedemiyorsun?

0,
seni bazen yaratılışına, kötü tabiatına bırakır, seni gümüş, altın, kadın
sevdasına düşürür. Bazen de canına Hz. Mustafa'yı hayal etmenin nurunu vererek
içini aydınlatır.

Seni
bazen bu tarafa çeker, iyi adamlara katar, bazen de o tarafa çeker, seni kötülere
ulaştırır. Kurtuluş gemisini korkunç dalgalarla hırpalar, onu kırar, parçalar.

Ey
zavallı insan, bu düşüşlerden, bu hallerden sakın ye'se kapılma; gizli gizli o
kadar çok dua et, geceleri, o kadar çok ağla ve inle ki; sonunda yedi kat
gökten kulağına kurtuluş sesleri gelsin.