Uç ey gönlüme kanadını takmış kuşum Bak ben de dünyayı unutmuşum Arkanda haşin bir sonbahar...


  Uç ey gönlüme kanadını takmış kuşum
Bak ben de dünyayı unutmuşum
Arkanda haşin bir sonbahar 
Önündeyse yalın ve yalnız bir zaman 
Akıp geç yırtarcasına geceleri
Yıkıp geç kanatırcasına hüzünleri 


Uç, hep yarınlarda kalan kuşum
Ben de geçene ve bugüne susmuşum
Konuşman için büyütüyorum seni orda
Belki tebessümler de olur benden yana
Konuş ki kalpte mahkûm sözcükler 
Konuş ki kalbe memnu tüm gülüşler 


Uç, özlemlerinde kaybolan kuşum
Ben de senin varacağın yere konmuşum
Oracıkta bekle beni, belki kanatlanırım
Gözlerini gizle, belki yara alırım
Yol uzundur durma uç iklimlere
Yol çetindir korkma sabrın seninle... 


Aç gözlerini umuda küsmüş kuşum 
Seninle birlikte ben de yorulmuşum 
Hala gülüyorsan ve sevdalıysan 
Yolun bu yol olduğuna inanmışsan
Bir kez daha çırp kanatlarını 
Gökyüzü kucaklamasa bile
Bulutlar kollarını açacaktır 
Sana nağmeler saçacaktır... 


Uç ey mavilere vurgun kuşum
Değil mi ki ben de yüreğimden vurulmuşum
Mavilere söyle şehrime de uğrasın 
Bana birkaç türkü bıraksın 
Belki özgürlüğün bana da eşlik eder 
Ben de uçarken rüzgârı mırıldanayım 
Uç... Uç ki gece hüsranı uyumayayım 
Sabaha da geç kalmayayım...