Günahların
dünya ve ahirette kalbe ve bedene zarar veren o kadar kötü ve çirkin etkileri,
sonuçları var ki onları ancak Allah bilir.

Bunlardan
biri ilimden mahrum kalmaktır. Çünkü ilim Allah'ın kalplere attığı bir nurdur.
Günah ise bu nuru söndürür.

İmam
Şafiî küçüklüğünde İmam Malik'in önüne oturup ondan
ders almaya başlayınca, kıvrak ve parlak zekâsı ve üstün anlayışı İmam Malik'in
pek hoşuna gitti. Ona: 

"Ben
Allah'ın (c.c.) senin kalbine bir nur atmış olduğunu görüyorum. Onu günah
karanlığıyla söndürme" dedi.

İmam
Şafiî bir şiirinde şöyle demektedir: 

"Vekî'e
ezber gücümün zayıflığından dert yandım da. Beni günahları terke irşad buyurdu.
Dedi ki: Bil ki ilim üstün bir nimettir. Allah'ın üstün nimeti de âsîye
verilmez."

Günahların
bir başka etkisi de rızıktan mahrumiyettir. Müsned'de geçen bir hadiste
Rasûlullah (Sallallahu aleyhi ve sellem): 

"Hakikaten
bir kul yaptığı bir günahtan dolayı rızıktan mahrum edilir" buyurmuştur.

 Bu
hadis daha önce geçti. Takva, rızkı celbettiği gibi takvayı terk de fakirliği
celbeder. Rızkı çekmede günahları terketmekten daha etkin bir şey yoktur.

Günah
işleyen kişi kalbinde ve kendisiyle Rabbi arasında, hiçbir lezzetle kıyas
edilmeyecek kadar büyük soğukluk ve yalnızlık duyar. Dünyanın tüm lezzetleri
onda toplansa bile bu yalnızlığı ve soğukluğu gideremez. Bunu da ancak kalbinde
bir parça hayat bulunan kişi hisseder. Çünkü "ölüye hiç bir yara
acı vermez". Günahlar sadece bu soğukluk ve mutsuzluk haline
düşmemek maksadıyla terkedilse bile bunu yapmak akıllıca bir davranıştır.

Adamın
biri arif bir zâta içinde hissettiği yalnızlık hissinden dert yandı. Arif şöyle
dedi.

"Seni
günahlar yalnız ve mutsuz yaptığına göre, bundan kurtulmak istiyorsan terket
onları ve ünsiyet bul.

Kalp
için, günah üstüne günahın getirdiği mutsuzluk ve yalnızlık hissi kadar acı
verici bir şey yoktur."

Günahlar
kişiyle başka insanlar, özellikle salih kimseler arasında soğukluk peyda eder.

Bu
soğukluk ne kadar güçlenirse onlardan ve onlarla oturup kalkmaktan o kadar
uzaklaşır, böylece onlardan istifade bereketinden mahrum kalır. Kişi Rahman
taraftarlarına uzak kaldığı oranda şeytan taraftarlarına yaklaşır. Bu soğukluk
o kadar güçlenir ki sonunda iyice yerleşir ve onunla hanımı, çocukları
akrabaları arasında, onunla kendi nefsi arasında da olmaya başlar. Onu
kendisine dahi yabancı görürsün.

Seleften
bir zat şöyle diyor:

"Ben
Allah'a (c.c.) karşı bir günah işliyorum da, onun etkisini bineğimin ve
hanımımın davranışlarında hissediyorum."

Her
işin ona zor gelmesi: 

Kişi
hangi işi yapmaya kalksa onun kapısının kendisine kapandığını veya zorlaştığını
görür. Çünkü her kim Allah'tan sakınırsa, Allah işlerini ona kolaylaştırır.
Sakınmayı terkettiğinde de işlerini zorlaştırır. 

Aman
Allahım, ne hayret verici durum! 

Kul
tüm hayır ve fayda kapılarının kendisine kapandığı veya yollarının kendisine
zorlaştığını görür ve bunun nereden kaynaklandığını bilmez.