İnsanoğlunun
en mükemmel hasletidir tebessüm. Ona akıldan sonra bahşedilmiş zirve bir
değerdir gülümseme. İnsan dışındaki canlılar duygularını ancak zıplama,
hoplama, koşma, bağırma, hırlama gibi hem yapılması hem de anlaşılması zor
eylemlerle ortaya koyabiliyorken ve duygusunu çözmek yanıltabiliyorken; insan
basit bir yüz germesi olan tebessüm ile kitap dolusu duyguyu aktarabiliyor.
Gerilme asılma şeklinde ise; sıkıntı, hüzün, öfke, nefret, stres, hastalık,
hoşnutsuzluk, kızma, üzüntü gibi birçok duygu ve düşünceyi ifade eder ki
insanların birçoğunun başvurduğu sessiz iletişim biçimidir.

Dışarıya verdiğimiz sözlü ve yazılı olmayan ama en etkileyici iletişim olan
jest mimik dediğimiz yüzün gerilme- kasılma hareketleridir. Hakeza sevinç,
mutluluk, sevgi, huzur, dostluk, güven verme, muhabbet besleme, ikna etme,
rahatlatma, cezp etme, bağlama, onarma gibi kitap dolusu içeriği bir çırpıda
bir yüz germesi ile yani bir tebessüm ile aktarabilme yeteneği ile
donatılmıştır insan.

Bir tebessüm… sadece içten bir tebessüm… açmayacağı kapı yoktur ve
yumuşatmayacağı bir gönül yoktur.

Ekranlardan, meydanlardan, cephelerden, hanelerden, sokaklardan, çarşıdan-pazardan
kasvetin, öfkenin, kibrin, nefretin, şiddetin, kasılmanın, kabalığın akıp
günlük hayatımızı esir aldığı şu günlerde ne de çok aranır olmuş bir tebessüm
eden yüz. Ne de çok muhtaç olmuşuz yalın bir tebessüme. İçimizi ısıtacak,
gönlümüzü yumuşatacak, ümidimizi yeşertecek içten bir tebessüme…

Çok
basit, çok kolay, bedelsiz, bedava bir küçük tebessüm sahibinin tahtını
gönüllere kurmakla kalmaz, sahibinin gönlünü de deryalar kadar geniş kılar.

Bu
nedenledir ki tebessüm sadakadır. Bu nedenledir ki biz
tebessüm eden insan ararız. “Bir tebessümü bile esirgedi” deriz
Allah’ın verdiği bu sermayesiz, bedelsiz, zahmetsiz infakta bulunmayan pek
cimrilere. Hiç birimiz asık suratlıdan hoşlanmayız ama çoğumuz asık
suratlıyızdır.

Hepimizin
gün boyu bir tebessüme ihtiyacı vardır. Basit ama çok anlamlı, ucuz ama çok
kıymetli bir tebessüme hasret kalmamak için önce kendimizden başlamalıyız.
Aynaya bir tebessüm ile başlamalı güne. Bir tebessüm ile güne uyanmak, bir
tebessüm ile evden çıkmak, bir tebessüm ile sokağı selamlamak, bir tebessüm ile
minibüse/otobüse binmek. Amirin bir tebessümü ile işi karşılamak veya amiri bir
tebessüm ile işe başlatmak…

Değil
mi ki bir makamın kapısını çalmaktan imtina ettiren şeyin “devlet ciddiyetinin”
yüzlere yansıyan soğukluğunun olması. Toplumsal barışa da çok ciddi katkısı
vardır. Üretimde zenginliği, tüketimde dengeyi sağlar tebessümün toplumda ve
bireyde oluşturduğu ruhsal terapi. Toplumun ruh sağlığını düzenler.

Evet
tebessüm kadar ucuz bir zenginlik daha var mı ki? Asık olsak ne olur ki…
sorunları mı bitirir? Dertlerimiz mi sonlanır? Daha muhkem bir mevki mi
kazandırır? Dostlarımızı mı çoğaltır? Hayır! Tersine hepsini azaltır.

Derdi
ile birlikte yüzünü tebessümün damgaladığı nice insan biliriz ve gıpta ederiz.
İç huzurun da emniyet supabıdır. Kim demiş ki zenginler muhtaç değildir. Bir
dostça tebessüme servet verirler de çoğu zaman bulamazlar. Doğuştan gelmeyen
sonradan edinilen bu haslet kişinin olaylar karşısındaki tavrının
karakterleşmiş halidir. Yüzün haritası/çizgileri yüzün aşağıya veya yukarıya
yaptığı asılma gerilme tekrarları ile şekillenir. Asık suratlılık da, güler
yüzlülük de bu tekrarlar ile kristalize olur.

Bir
gülüşü ömre bedel olur kimi zaman kişinin. Ve  “o” zaman bir hastanın, bir
mağdurun, bir mazlumun, bir mahrumun, bir mahkumun, bir masumun, bir yaşlının,
bir kimsesizin, bir açın, bir tebessümüne kim bir değer biçebilir ki.

Zira
onlarla birilikte arş da güler.