Erkeğin, vurması değil "vurulması" mutluluk getirir

 Eşinin hatalarını yüzüne vurmamalı, bunu öncelikle onun değerini bildirerek ifade etmelidir. Eşinin olumlu yanlarını ifade etmekten kaçınmamalıdır. Aile içi ilişkilerde elbette eşler birbirlerinin hatalarını düzeltmek için yardımcı olacaklardır. 

Fakatböyle durumlarda olduğundan daha hassas olmalı ve yapıcı olayım derken yıkıcı olmamalıdırlar.

 Her şey bir denge üzerine kurulmuştur.

* Gereksiz  iltifat ve koruyucu davranmak eşin güvenini sarsabilir. Bu nedenle iltifat olması gereken yerde ve itidal sınırları içinde yapılmalıdır.

İletişim Hataları

Düşünceyi okuma: Eşlerden birinin söylediğini diğeri farklı şekilde okuyarak olumsuz bir mana çıkarabilir. Mesela beni düşündüğün için böyle davrandığını söylüyorsun ama senin gerçek niyetini biliyorum gibi bir yaklaşım sergilemesi karşı tarafta negatif bir etki bırakacaktır.

* Genelleme: Eşler birbirlerini anlamadan, yargılamaya ve eleştirmeye kalkarlar.

Mesela eşlerden biri diğerine sen zaten benimle ilgili hep olumsuz düşünürsün diyerek iletişimin önüne set seker. Bunun ne eşlere ne de çocuklara hiçbir faydası yoktur. 

* Geçmişle bağını koparamama: Eşlerden biri sürekli geçmişe odaklıdır. Sen gençliğimde bana şunları yapmıştın, annen şunları yapmıştı da ben yine de sabretmiştim gibi bir tutum içinde olurlar. Bu durum aile içi ilişkilere zarar getirecek bir tutumdur.

* Eşi zor durumda bırakacak ifadeler: Eşlerden biri geri adım atar hatalarını ortaya döküp geri dönmeye karar verir. Böyle durumlarda kişi her insan gibi eşinin de hata yapabileceğini düşünüp onu affetmelidir.

Fakat böyle olmaz genellikle kadınlar eşlerine çıkışır ve onu geçmişte yapacaktın artık her şey için çok geç der ve kestirip atarlar.

Oysa hiçbir şey için geç değildir ve telafisi olmayan hiçbir şey de yoktur.

 * Gözdağı vermek: Eşlerden birinin karşı tarafa gözdağı vermesi, sesini yükselterek baskın gelmeye çalışması aile içi ilişkilere zarar getirecek bir davranıştır. Bu tür durumlarda sessiz kalan eş bu tavrını sürdürerek, eşine katlanmaya çalışıyor.

Fakat onun bu tavrı yaşanan sorunun çözümüne hiçbir katkı sağlamıyor.

 * Mukayese yapmak: Eşlerden biri eşini dışarıda gördüğü kişilerle mukayese ederek aşağılamaya çalışır. Bu durum zaten kopmakta olan aile ilişkilerini hepten çıkmaza sokar. Kadın ya da erkek artık eşinin kendisini beğenmediğini düşünür ve evinden uzaklaşır.

 * Hata odaklı gözlem: Kadın ya da erkek evde yaşanan olumlu şeylere odaklanmayıp sürekli olumsuz olaylara odaklanırlar. Eşinin güzelliklerini görmeyen kişi sen zaten beceriksizsin, sen bu işi başaramazsın, senden bunu hiç beklemem gibi olumsuz ifadelerle eşini kendinden uzaklaştırır.

 * Sevgi yerine nefret kokan ifadeler: Kadın ya da erkek, aptal, başarısız, bakımsız, kaba gibi ifadelerle ilişkilerini ayakta tutan, sevgiyi zedeleyerek yuvanın sarsılmasına neden olurlar.

Oysa sevgi tesirlidir ve en zor anlarda dahi kalpten kalbe akarak sorunların üstesinden gelmemize yardımcı olur. Ama nedense eşler bunun farkına varamıyorlar.

 Fazla Müdahil Olmayın

Bazı erkeler, eşlerinin her yaptığına karışırlar. Evin düzeninden yemeğin ve sofranı biçimine kadar hep son kararı veren taraf olmak isterler. Yahut bazı kadınlar, eşlerine annelik yaparlar. Eşlerine annelik yapan kadınlar, dişlerini fırçaladın mı, hırkanı giydin mi, kahvaltını yaptın mı gibi soruları sorarak bu tavırlarını sürdürmeye çalışırlar. Bu tür yaklaşımlar eşler üzerinde negatif etkiye sebep olur. Eşin annelik yapması durumunda şu sorunlar ortaya çıkabilir:

1- Karşı taraf kendini güvensiz hissedebilir.

2- Eşinin annelik yapmasını fırsat bilen koca sorumluluklarından kaçabilir.

3- Çocuklar bu olumsuz tablodan fazlasıyla etkilenebilirler. Bu tür sorunlara fırsat vermemek için eşler sorumluluklarını bilmeli ve buna uygun davranmalıdırlar. Eşine annelik yapmaya kalkan kadınlar, çocukları üzerinde de aşırı baskı kurabiliyorlar. Çocuklar kendi ayaklarının üzerinde duracak yeterliliğe ulaştıkları halde anne sürekli, yemeğinizi yediniz mi, derslerinize çalıştınız mı, dişlerinizi fırçaladınız mı diye soruyor ve çocuğun yapabileceği işleri kendileri yapabiliyorlar. Anne çocuğun yatağını topluyor, yemeğini yediriyor, ödevlerini yapmaya kalkıyor. Bunun çocuğa büyük zararları vardır. Çocuk bir süre sonra anneye yaslanacak ve sorumluluklarını ihmal etmeye başlayacaktır.