Annenin davranışı çocuğun geleceğini belirliyor

Her kültürde normal olan anne-çocuk bağının bir şekilde bozulması yani ayrılığın gündeme gelmesi durumunda çocukların psikolojik yapısının bozulduğunu belirten ODTÜ Kuzey Kıbrıs Kampüsü Psikoloji Bölümü öğretim üyesi Prof. Dr. Nebi Sümer, erken dönemde yoğun anne sevgisinin ve çocuğun ihtiyaçlarını karşılanmasının çocukta "Ben değerliyim” inancını geliştirdiğini söyledi.

Bebeklik ve çocukluk döneminde kurulan bağın niteliğinin yetişkinlik döneminde kurulan yakın ilişkileri de doğrudan etkilediğini kaydeden Prof. Sümer, ilişkinin niteliğine göre bazılarının çok güvenli, bazılarının çok saplantılı ya da kaygılı, bazılarının ise soğuk ilişki kurabildiğini söyledi.

Tutarsız ve müdahaleci anne çocuğu olumsuz etkiliyor

Erken dönemde çok tutarsız ve müdahaleci bir anneyle büyüyen çocuğun, ona yakın durarak ya da yapışarak varlığını garantilemeye çalıştığını belirten Prof. Dr. Nebi Sümer, bu durumun kişinin ileriki dönemde karşı cins ile yaşadığı ilişkileri de etkilediğini, bireyin bir çocuğun anneye yapışması gibi partnerine yapışmaya başladığını söyledi.

Güvenli aile ilişkisinin kaygıyı azalttığına ve odaklanmayı artırdığına değinen Prof. Sümer, özellikle soğuk ve mesafeli annelerin çocuklarının ileride başkalarına yakınlık duymasını ve sıcak ilişki kurmasını da engellediğini söyledi. Anne ile çocuk arasındaki bağın zayıf olması halinde çocuğun ileriki yaşamında güvence peşinde koşacağını, başkalarıyla ilişkilerinde çok fazla detaya kilitleneceğini söyleyen Prof. Dr. Nebi Sümer, "Tutarsız, çok müdahaleci ya da soğuk annelerin çocukları, hem çocukluk hem de yetişkinlik döneminde daha sık ağlar, sorunlarını ağlayarak, sızlayarak ve yakınarak çözmeye çalışırlar, depsesyona, strese daha yatkın olurlar. Soğuk ve mesafeli annelerin çocukları ise sorunları görmezden gelerek uzak dururlar, bastırırlar ya da inkar ederler” dedi.