Yenilgiyi baştan kabul etmek

Çevrenizde bazı insanlar vardır, baştan yenilgiyi kabul eder ve her şey benim başıma gelir anlayışı ile hayatı kendilerine zehir ederler. Bu kişilerin bazı temel özellikleri vardır:

1- Yaşadıkları sorunları olduğundan daha fazla abartırlar

2- Sürekli dert yandıkları birileri vardır ve bu kişiye bağımlı kalırlar.

3- Bir şeye sahip olmak için çırpınır elde ettiklerinde ise vazgeçerler.

4- Kendi içlerinde bir şeylerin ters gittiğini düşünür fakat ne olduğunu anlayamazlar.

5- İnsanların kendileri hakkında ne dediğine ne düşündüğüne büyük önem verirler.

6- Düşüncelerinde tutarlı değillerdir, kim ne dese o yana dönerler.

7- Kendilerine hedefler koyarak mutlu olmaya çalışırlar fakat hedefe ulaşamadıklarında dünyanın başlarını yıkıldığını sanırlar.

8- Duyguları ergenler gibi inişli çıkışlıdır.

9- En büyük korkuları kendileri ile yüzleşmektir, bundan hep kaçınırlar.

10- Kendilerini eleştiren kişilerden uzak durur, beğenildikleri ortamlara giderler.

11- Beğendikleri kişileri idealize eder ve fakat bekledikleri desteği bulamadıklarından aynı kişiyi yerden yere vururlar.

12- Dürtülerini kontrol etmekte zorlanırlar.

13- Dışarıdan güçlü görünseler de iç dünyalarında oldukça kırılgandırlar.

14- Ne kadar çok şeye sahip olurlarsa olsunlar hallerinden bir türlü memnun olmazlar.Bu kişileri memnun etmek kolay değildir. Küçük bir çocuk gibi sürekli ilgi beklerler. O yüzden hem kendileri hem de karşıdaki kişiyi yorarlar. Onlara yardımcı olmanın en etkili yolu ise bağımsızlaşmaya teşvik etmektir. Mesela sizden bir şey sorduklarında bu konuda kendisinin daha doğru karar verebileceğini söyleyebilirsiniz. Aksi taktirde halini düzeltmesi mümkün olamaz.

Çocuğun Mektubu

Sevgili anneciğim

Bugün yine benimle ilgilenmen için yanından hiç ayrılmadım. Biraz sevgi bekledim. Ama sen kendinle meşguldün benimle ilgilenmedin…

Ben bir çocuğum ve siz anneleri anlamakta zorlanıyorum. Biz çok şey istemiyoruz ki!

Biraz sevgi,

Biraz ilgi

Biraz şefkat

Biraz vakit

Çok para istemem, istersen çikolata da almayabilirsin. Ama bana vakit ayır, beni gör beni duy

İşe giderken sessizce kapıyı çekiyor ve beni görmezden geliyorsun. Arkandan ağlamayayım diye kaçıyorsun. Ama ben sen işe gittiğinde sessizce ağlıyorum. Dua ediyorum. Geçen gün bebeğimle konuştum. Ona sarıldım ve ben büyüdüğümde seni bırakmayacağım, seni ağlatmayacağım, sorduğun her soruya cevap vereceğim, seninle oynayacağım dedim.Bebeğimin kulağına fısıldadım. Çünkü sen beni anlamıyorsun.Geçen gün beni babama şikayet ederken rastladım. Yediği önünde yemediği ardında diyordun. Ama zaten sana aç olduğumu söylemedim ki? Ben sadece sevgi istiyorum. Tamam benim arkadaşlarım var, anaannem var, büyük babam var. Ama ben senin sevgini istiyorum. Çünkü sen annesin.Bir ay önce çok üzüldüğüm bir şey oldu. O hafta sonu beni parka götüreceğini düşünmüştüm. Zaten bana bu konuda söz de vermiştin. Akşamdan hazırlandım. Çantama bebeğimi, suluğumu, güllü peçetemi, şekerlerimi koydum. Akşam bebeğime yarın annem beni parka götürecek dedim. O akşam çok mutluydum. Çünkü uzun zamandan beri gitmediğim parka gidip oynayacaktım. Büyükannemle bütün gün evde oturuyor ve onların yaptığı işleri dinliyorum. O gün çok sevinmiştim. Ama sabah kalktığımda seni bulamadım. Büyükanneme sordum, annen bu gün arkadaşları ile gezmeye gitti dedi. Çok kırıldım, öfkelendim, neden beni bu kadar ciddiye almıyorsun. Ben arkadaşlarından daha mı önemsizim bunu bir türlü anlayamıyorum.

Benim için para biriktiriyorsun, özel okullarda okutacağım diyorsun, istemem.

Beni sev.

Bana vakit ayır.

Beni anla.

Beni gör.

Beni duy.

Ve bana annelik yap yeter. İstersen çikolata alma ama beni sevginden mahrum bırakma.