Küre-i arzda yaşamını
sürdüren insanoğlu dünyanın meşgalesine savrulmuş bir şekilde hayatını devam
ettirme çabası içerisine girmişken bir taraftan da onu bir bataklık misali
kendine çekmektedir. Ademoğlu bu bataklıktan kendini çekmeye çalışırken
bataklık sinsi bir şekilde onu tekrar içine almaktadır. Kapitalist sistemin gün
geçtikçe bir canavar haline gelmesi, sosyal ağların her geçen gün farklı bir
versiyonla karşımıza çıkması, medyanın her geçen dakika daha çok hanelerimize
yerleşmesi bireyleri gerçek olan yaşamından biraz daha uzaklaştırıp
soyutlamaktadır. Etrafta olan olaylara sessiz ve duyarsız kılmaktadır ne yazık
ki. Şurası bir gerçek ki bu değişim ve dönüşümden en çok etkilenen maalesef
genç kuşak olmaktadır. Gençlerin yeniliğe daha açık olması özellikle savunmasız
olmaları bu değişimden daha fazla etkilenmelerine neden olmaktadır. Aile
yapısına yönelik yapılan saldırılar ve ebeveynlerin çocuklarıyla bağlarının
kopartılması genç kardeşlerimizi bir kat daha da sarsmaktadır. Bütün
hayatlarını ellerindeki telefonlarla geçirmeye çalışan; yaşamın sadece
bunlardan ibaret olduğunu düşünen ve sahte hayatlara tenezzül eden genç
kardeşlerimiz her geçen gün ailesine çevresine ve en önemlisi bağlı olduğu din,
örf ve geleneklerine yabancılaşmaktadır. Rabbimizin ayeti olan “Ben insanları
ve cinleri  ancak bana kulluk etsinler diye  yarattım “ (Zariyat 56)
hitabına ilgisiz kalıyor ve batıl olan ideolojilerin peşinden sürükleniyoruz.
Bu dünya hayatında her geçen saniye hak olan ölüme yaklaşırken çevremizdeki
insanları göz ardı ederek kendi kabuğumuza çekiliyoruz ne yazık ki. Biz böyle yaparken
acaba geçen bir salisemizi geri kazanabilir miyiz? Ya da yabancılaşma
hastalığına tutulmuşken bu hastalığa bir şifa bulabilir miyiz? Elbette her
kişinin çalışmasını çabasına bağlı kılan RABBİM bunu da atlatmamıza imkan
verecek güç ve kuvveti sağlayacaktır…VESSELAM