İç savaş, dış
savaş, soğuk savaş, psikolojik savaş. Adları değişse de hepsi savaştır. Savaşın
en büyük mağdurları kadın ve çocuklardır.  Yapılan araştırmalara göre
savaşlar da erkeklerin, kadınlara göre duygularını daha iyi kontrol
ettikleri ve daha dayanıklı olup çözüm odaklı düşündükleri;
çaresizlik, umutsuzluk, korku, içsel travma bütün bu duyguları içinde
biriktiren ise kadınlar olarak görülmüştür.  Suriye de, Arakan da, Myanmar
da, Filistin de ve daha birçok ülke de savaşlar devam etmektedir.  Suriye
den ülkemize gelen kadınları ve çocuklar görüyoruz. Erkeklerden çok kadınların
hayat mücadelesi için de olduklarını, toplumun onları ötekileştirdiğini,
onları değersiz gördüğüne hepimiz şahidiz. Halk, Necip Fazıl mısraların da
der ya hani öz yurdunda garipsin öz vatanında parya. Aynen öyle oldu.
 Ne yazarak yazalım, ne çizersek çizelim, milyonlarca savaşta mağdur
hüzünlü kadınlar temalı fotoğraf çekelim hiçbir söz, resim, kalem bize bir
kadının kalbini anlatamaz. Hepimiz elimize pankart alıp savaşa hayır
diyoruz. Sosyal medyadan milyonlarca tiwit atıyoruz, hatta güzellik
yarışmalarında bile kadınların söyledikleri klişe bir cümle vardı. Bu
ödülü dünya barışı için alıyorum diye. Kadınların özgür olduğu bir dünya
için diye. Öyle bir dünya henüz yok ama umarım ilerde bütün bu acılar
diner. Sevgi, saygı, barışı, merhamet  dolu bir dünya umut ediyorum. 

Doğrusunu söylemek
gerekirse  empati bile kuramıyorum. Çünkü  savaş  olmasa
 bile  kadın olmak başlı başına  zordur. Sorumlulukları he
zaman daha çoktur.  Evlatlarını bir arada tutmak bir yana savaşın
açlık ve yokluklarına karşı durmak,  eşini cepheye göndermesi ise daha da
zor olur. Kadın hem anne olur hem baba.  Maalesef  günümüzde
kadına  reklam  malzemesi    olarak   bakılıyor.  
Kadın hayasızca  kullanılıyor.  Bu bakış  açışı
 savaşta    iki  kat    artıyor. Kadınları
kanırıyorlar.   Zavallı kadınlar  bir  yandan  
 yoklukla   savaşıyorlar.   Bir yandan da namuslarını korumaya
çalışıyorlar.   Bütün  yaşananlar  kadını  
 psikolojisini    bozuyor    ve    bazı
 kadınlar  bu   yoksulluğu, baskıları  kaldıramayıp
 intihar  ediyorlar.