Televizyonun evdeki hâkimiyetine son vermenin gerekliliği gün geçtikçe daha da önem arzediyor.


  Şu düğmeye basarak gerçek hayat ile yüzleşmenin zamanı geldi. Kendimizi
bulmanın, kendi gerçeklerimizle yüzleşmenin tam sırası.

Televizyonun karşısındaki en savunmasız kurbanlar çocuklardır. Daha sonra
anneler ve babalar… yani hepimiz birer kurbanız. Kendimizi ve çocuklarımızı
titizlikle yetiştirmemiz birinci vazifemizken nedense hipnoz olmuş gibi
sürüklenip duruyoruz. Ne zamana kadar?

Televizyonu yeri geldiğince kapatabilme bir maharet halini almış. Herkesin
bunu becerebileceği bir iş değildir artık.

Televizyonun tahribatı ne zamana kadar? Evlerimizi ne zaman
nurlandıracağız?

Allah Resulü (s.a.v)’in bir hadisi şeriflerinde; “ Kim bir münker görürse
onu eliyle değiştirsin, eğer eliyle değiştirmeye gücü yetmezse onu diliyle
değiştirsin, ona da gücü yetmezse kalbiyle buğzetsin. Bu ise imanın en zayıf
noktasıdır. “ diye buyurmuştur. (Müslim)

Evet, bir münker gördüğünde başta eliyle değiştirsin. Elimizle televizyon
düğmesini kapatmak bu hadis-i şerefin kapsamına girmez mi?

Televizyon aile fertlerini birbirinden ayırdığı gibi, akrabaları, komşuları
ve dostları birbirinden ayıran ilginç bir kutudur.

Televizyon ne kötü bir çocuk bakıcısıdır.

Peki, ne yapabiliriz?

En son ne zaman televizyonu kapatıp sohbet ettik?

Evet sohbet; kalbimizin gıdası, ailemizin süruru, toplumumuzun ruhudur.

Her aile her gün bir miktar zamanını manevi eğitime verebilir. Az bir zaman
bile olsa sürekli bir şekilde yapılan aile dersleri çok şey ifade eder.
Çocuklar kitap okumayı ailelerinden öğrenebilirler. Terbiyeyi, sevgiyi, saygıyı
her şeyin ötesinde Rabbini ve Rabbinin yolunu ailelerinden öğrenebilirler ve
onlara öğretmek her anne-babanın boynunun borcudur.

Müslümanlar belirli aralıklarla bir araya gelerek İslam’ın manevi
atmosferinden istifade edebilirler. Gerçek dostluk ve arkadaşlığı sohbet
arkadaşlarından öğrenebilirler. İmreneceği, örnek edineceği insanları bu
sohbetlerde bulabilirler. Saygıyı, sevgiyi, fedakarlığı kısaca bütün erdemleri
bu nurani sohbetlerde bulabilirler. Sonra çocuklarını bu sohbetlere götürerek
faziletli birer insan olmalarını sağlayabilirler.

“ Bir mecliste oturup orada Allah’ı zikretmeyen ve Peygamberlerine salavat
getirmeyen bir topluluk, mutlaka Allah tarafından bu kusurlarından dolayı
pişmanlığa uğratılır. Allah dilerse onlara azab eder, dilerse onları bağışlar.
“ (Tirmizi)