Sözlükte “azık, yenilen, içilen ve faydalanılan şey” anlamına
gelen rızk, terim olarak, “yüce Allah’ın (c.c), canlılara yiyip içmek ve
yararlanmak için verdiği her şey” diye tanımlanır. Bu tanıma göre rızık, helâl
olan şeyleri kapsadığı gibi, haram olanları da kapsamaktadır. Ehl-i sünnet
rızık konusunda şu temel prensipleri benimsemiştir:

1. Yegâne rızk veren (rezzâk-ı âlem) Allah Teâlâ’dır. Kur’an’da,
“Yeryüzünde yürüyen her canlının rızkı, yalnızca Allah’ın üzerinedir...”
(el-Hûd 11/6) buyurularak, tüm canlıların rızkını verenin Allah olduğu
bildirilmiş, bir başka âyette de O’nun, dilediğine bol rızk verip, dilediğinin
rızkını ise daralttığı ifade edilmiştir (eş-Şûrâ 42/12).

2. Rızkı yaratan ve veren Allah Teâlâ’dır. Kul, Allah’ın (c.c.)
evrende geçerli tabii kanunlarını gözeterek çalışır, çabalar, sebeplere sarılır
ve rızkı kazanmak için tercihlerde bulunur. Allah da onun bu tercihine ve
çabasına göre rızkını yaratır. Allah’ın (c.c.) yegâne rızık veren olması,
tembellik yapmayı, çalışmamayı, yanlış bir tevekkül anlayışına sahip olmayı
gerektirmez. Kazanç için, meşrû yollardan gerekli girişimde bulunmak kuldan,
rızkı yaratmak ise Allah’tandır.

3. Haram olan bir şey, onu kazanan kul için rızık sayılır. Fakat
Allah’ın (c.c.) haram olan rızkı, kulun kazanmasına rızâsı yoktur. Bir âyette,
“Artık Allah’ın size verdiği rızıktan helâl ve temiz olarak yiyin...” (en-Nahl
16/114) buyurularak, helâl yenilmesi emredilmiş, haram yasaklanmıştır.

4. Herkes kendi rızkını yer. Bir kimse başkasının rızkını
yiyemeyeceği gibi, başka biri de onun rızkını yiyemez. Tüm bu ayetler ışığında
insanoğlu ne yaparsa yapsın kendine yazılan rızkın dışında bir şey kazanmaz ve
yiyemez. Madem rızkımız Allah (c.c.) tarafından belirleniyor; neden bunu haram
yoldan elde edelim ve haram olan şeyleri tüketelim. Neden insanları kandırmaya
ve taklit ürün satmaya tevessül edelim. Neden muamelatlarımızda helal
dairesinden çıkalım.