Bizleri, karşılaştığımız problemlerin zorluğu değil de, o
problemlere yüklediğimiz anlamlar kaygılandırır. Çocuklar için de böyledir.
Çocuklar, problemin ne anlama geldiğini, bizlerin bakış açısıyla belirler. Çok
büyük gibi görünen problem bizim dünyamızda küçücük kalıyorsa, çocuklarımız
için de problem ne kadar büyük olursa olsun endişeye kapılmaz. Pozitif bir
ruhla yetişir.

Küçücük sorunları bile büyüten ebeveynler olursak, çocuklarımız
mutsuz, kaygılı olur. Hep şikâyetçi ve memnuniyetsiz hale bürünür. Çocuklarımız
için hayatın her anı anlamlandırılmalı ki, kaygılardan ve korkulardan
kurtulsunlar.

Bundandır ki, çocuklar yaşadıkları olayları bizlere anlatmaya
çok isteklidirler. Bu isteğin sebebi, yaşadığı olayın biz tarafından
yorumlanarak bir “anlam” kazanmasına duyduğu ihtiyaçtandır. Mesela; arkadaşı
ile tartışan ve küsen çocuğumuzun bu olayı bize anlatmak istemesi, sadece kavga
anını resmetmek için değildir. O anlatım sırasında biz ebeveynlerin olay
hakkında yorumuna ihtiyaç duymasıdır. İşte çoğu zaman bizim için basit gibi
duran çocukları ciddiye alma ve olayları yorumlayış tarzımız çocuklarımızın
hayata bakış açısını belirleyecektir.

Bir gün çocuklarımız yanımıza gelip “Anne-baba, ben hayata sizin
baktığınız gibi bakmıyorum” derse şaşırmamak gerek… Çünkü çocuklarımız
üzerlerine düşen her şeyi yaptı, çocukluk döneminde neyle karşılaşmışsa bize
gelerek “anne bu niye böyle?” diye sordu. Ama biz her seferinde “şimdi işim
var, sonra”  dedik. Ya da “Anne bugün ne oldu biliyor musun?” diye
sorduğunda, “bilmiyorum bilmekte istemiyorum” diyerek arkamızı dönüp mutfağa
gittiğimizde, arkamızda bıraktığımız şaşkın bakışlı gözlerin karşılığıdır
ergenlik sorunları…

Çocukluk dönemi masumdur. Bizler bu dönemde yanlış eğitim
uyguladığımızı fark ettiğimizde kendimizi değiştirirsek, bizimle birlikte
evlatlarımızda değişir. Fakat ergenlik öyle bir dönem değildir. Yanlışı
düzeltsek de çocuklarımızı düzeltmede geç kalmışızdır.

“Her şeyin bir çaresi var” bakış açısıyla büyüyen çocuklarımız
daha güçlü bir yapıya sahip olacaktır. Unutmamalıyız ki hayatımızda ki
sorunlar, sorunların büyüklüğü ile değil, o sorunlara yüklediğimiz anlamalarla
büyür, küçülür…