Doğumla başlar, zorlu bir imtihan ve eğitimle sürer


  Ama Allah yardım ediyor, doktorumun da yardımıyla birçok zorlukları birlikte atlattık. Şu an kızım on beş yaşında. Okuyor, resim yapıyor, ablasına yardımcı oluyor. Eğitimlere düzenli devam ediyorum. Bu tür sorunlarla baş etmek kolay değil. Ama Allah o çocuklara karşı öyle bir sevgi veriyor ki, her zorluğun üstesinden geliyorsunuz. Rana down sendromlu bir çocuk, yardıma ihtiyacı var ama ben dünyanın en sevimli çocuğuna sahibim. Her zaman onun yanındayım, o benim her şeyim… (Sabriye Y.)Annelere TavsiyelerDown sendromunda üç kromozom oluşumu gen zincirinin 21 kromozom halkasında oluştuğundan bu oluşum Trizomi 21 olarak adlandırılır. Bu durum yeni hücrelere aktarılarak tüm hücrelerin fazladan bir kromozoma sahip olmasına neden olur. Down sendromlu çocukların fazladan  21 kromozomu olmasına rağmen diğer tüm kromozomları normaldir ve görevlerini gereği gibi yerine getirirler.Down sendromuna neden olan faktörler:Annenin yaşı.Alınan ilaçlar, radyasyon, troit sorunları.Alkol kullanımı.Down sendromunda en sık karşılaşılan fiziksel özellikler:Kaslarda gerginliğin az olması.Düz ve basık bir yüz yapısı.Burun kökünün basık olması.Düşük yapılı kulak yapısı.El ayasını ikiye bölen bir çizgi.El küçük parmağında ortadaki kemiğin olmaması.Dilin ağza göre daha büyük olması.Uzmanlar, çocukların 600’ünden birinde down sendromu görülebileceğini söylüyorlar.Artık evlenme yaşı gittikçe yükseliyor. Eskiden yirmi ikisinde evlenen bir genç artık otuzunda evleniyor.Uzmanlar annenin yaşı arttıkça Down sendromu riskinin de artabileceğini söylüyorlar.Down sendromlu çocuklar annenin desteğine ihtiyaç duyarlar.Çünkü doğuştan kalp problemleri, enfeksiyona karşı hassas, nefes alma ile ilgili bazı sorunlar yaşayabilirler. Yaşamın ilk üç yılında büyüme hızı daha yavaştır.Bu çocuklarda engel durumu arttıkça, kas becerilerinde, konuşma becerilerinde görme ve işitme becerilerinde de sıkıntılar ortaya çıkabilir.Downlu çocuklarda kas becerileri konuşma ve anlama becerileri zayıftır.Çocuk kendi gayretiyle özbakımını yapamayabilir.Anne-babalar gerekirse özel eğitim hizmetleri ile çocuğun becerinin gelişmesine yardımcı olmalıdırlar. Eğitim çocuğun bu konuda uyumunu sağlamalı ve bağımsız iş yapabilme becerilerinin gelişmesine destek sağlamalıdır.Down sendromlu çocukların eğitiminde anne-baba çok önemlidir. Bu nedenle anne-babaya bazı sorumluluklar düşüyor. Anne-baba nasıl olsa özel eğitime gönderiyorum diye düşünür ve çocuğa yardımcı olmazlarsa çocuğun yeni beceriler edinmesi zordur.Bu konuda çocuğa asıl davranacakları ve neler yapabilecekleri konusunda öğretmen tarafından bilgilendirilmeli ve eğitimci ile aile birlikte çalışmalıdırlar.Anne-babanın da desteği ile bu çocuklar okuma yazma öğrenebiliyorlar basit problemleri çözebiliyorlar ve öz bakımlarını desteksiz yapabiliyorlar.Anneler çocuğu olduğu gibi kabul edip, onun yanında yer almalıdırlar.Zira çocuk gündelik hayatını sürdürürken diğerlerine göre daha fazla çaba sarf edecektir.Anne çocuğun hayat boyu eğitim ve desteğe ihtiyacının olduğunu bilmeli ve bu doğrultuda hareket etmelidir.